رأفت بیکران حضرت مهدی(عج)

شاید این سخن را بسیاری شنیده و از ترس بر جان خود لرزیده‏اند که دوازدهمین امام معصوم علیه السلام - آن زمان که ظهور می‏کند - بیشتر مردم دنیا را می‏کشد و جویِ خون به راه می‏اندازد ؛ از کشته‏ها پشته می‏سازد، نَفَس‏ها را در سینه‏ها قطع می‏کند و قیام او برای عذاب و عقوبت مردم است و...!

این تصویر حجابی بر حجاب‏های او می‏افزاید و سدّی افزون بر آن‏چه هست در برابر دید مردمان می‏کشد تا هرگز نور جمالش را نبینند و به فیض ظهورش نرسند و او بیش از پیش در غربت خود بماند و از فِراق دوستان بنالد!

آن‏چه بیش از همه قلب محبّانش را می‏آزارد آن است که این سخنان از کسانی به گوش می‏رسد که دعوی محبّت و ارادت به او دارند ؛ در حالی که غافل‏اند از این که آن وجود مقدّس امام عصر علیه السلام رحمت پهناور است. [1] .

امام باقر علیه السلام از پدران گرامیش از حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام در وصف مهدی آل محمّد علیه السلام چنین نقل فرموده است :

«أوسَعُکُمْ کَهْفَاً، وأکثَرُکُم عِلْماً، وأوْسَعُکُمْ رحماً». [2] .

(حضرت مهدی علیه السلام) از همه شما بیشتر، مردمان را پناه می‏دهد و از همه شما علمش افزونتر است، و رحمت و لطفش از همه فراگیرتر.

این کلام - که به نقل شیخ حرّ عامِلی رحمه الله چهار معصوم آن را نقل فرموده‏اند - گوهری از خزائن معرفت آن ولیّ اللَّه الاعظم است که در نهایت ظرافت، عمق رأفت او را بیان می‏کند و وسعت رحمت او را بر عموم یادآور می‏شود. از آن‏جا که مولی الموحّدین حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام رأفت او را به «کهف» تشبیه می‏فرماید، می‏توان این نکته را دریافت که چگونه لطف عامّش نه تنها شیعیان و محبّان، که عموم مردمان را فرا گرفته است ؛ همچون کهفی که ملجأ هر پناه‏جویی است و آغوش امن و امان بر بی‏پناهان گشوده است و هرکه به او روی آورد ایمن خواهد بود.

حدیث مفصّل و جالبی از حضرت رضا علیه السلام نقل شده است. [3] در این کلام نورانی امام رضا علیه السلام، باید به نیکی تدبّر نمود و آن جام لبریز از زلالِ وحی را با آرامی نوشید که کلام امام را فهمی از امام باید.

اکنون باید در محضر انوار رضوی زانوی ادب زد و نظاره کرد که چه زیبا، آن حضرت از رأفت امام پرده برمی‏گیرد و آن برتر از معنا را به پیمانه الفاظ می‏ریزد و جان‏ها را به تماشا می‏نشاند. نخست او را به صاحب اُنسی رفیق مانند، تشبیه می‏کند که در اُنسش آرامش جان است و در رفاقتش محبّت بیکران. دیگرباره این مقام را با تعبیری عمیق‏تر به تصویر می‏کشد و رأفتش را به پدری دلسوز تشبیه می‏کند که از هیچ هدایت و ارشادی دریغ نمی‏ورزد ؛ چه عطوفت و لطف پدر از محبّت و انس رفاقت برتر است. لطف امام، امّا، فوق این‏هاست. مهر امام مهر برادری است که همراه انسان و همزاد با او به دنیا آمده است یا این که یکی بوده‏اند ؛ مثل دانه خرما و سپس دو نیم گشته‏اند ؛ گویی انسان را جزئی از خود می‏داند و اینسان به او مهر می‏ورزد ؛ محبّانش را جدا از خود نمی‏بیند و رعیّتش را از اجزای خود می‏انگارد.(4)

*******

[1] وَالرَّحْمَةُ الواسِعَة.... مفاتیح الجنان، زیارت آل یس.

[2] إثبات الهداة، ج7، ص75

[3] الکافی، کتاب الحجّة، بابٌ نادرٌ جامعٌ فی فضل الإمام وصفاته.

4-آفتاب درنگاه خورشید-مرتضی طاهری