?رازخداوند
امام صادق، از امام باقر، از پدرانش علیهم السلام، نقل می کند که رسول خدا صلی‌الله و علیه و آله و سلم فرمود:
وقتی قیامت برپا می‌شود ... خداوند متعال می‌فرماید: ای جماعت، من بخشش و بزرگواری را برای محمد و علی و حسن و حسین و فاطمه(علیهم السلام) قرار دادم. ای جماعت، سرها را فرو افکنید و چشم‌ها را فرو پوشید. این فاطمه است که به سوی بهشت می‌رود ... وقتی فاطمه(س) به در بهشت می‌رسد، (به سویی دیگر) نظر می‌افکند. خداوند می‌فرماید: ای دختر حبیب من، چرا درنگ؟ نگاهت به کجاست؟ تو را که به بهشتم امر کرده بودم! فاطمه می‌گوید: پروردگارا، دوست دارم در چنین روزی قدر و منزلتم شناخته شود. خداوند می‌فرماید: ای دختر حبیب من، بازگرد و چشم گردان. دست هر کس که مهر تو یا مهر یکی از فرزندانت را در قلب دارد، بگیر و به بهشت واردش کن. امام باقر علیه‌السلام فرمود: به خدا قسم ای جابر، فاطمه سلام‌الله‌علیها در آن روز، شیعیان و دوستدارانش را برمی‌گزیند؛ همان گونه که پرنده دانه‌ی خوب را از دانه‌ی بد جدا می‌کند. پس آن هنگام که شیعیانش با او به در بهشت می‌رسند، خداوند به دلهایشان می‌‌اندازد که مکث کنند و نظر به جانبی دیگر بگردانند. وقتی آنان چنین می‌کنند. خداوند –عزّوجّل- می‌فرماید: ای دوستان من، حال که فاطمه(س)، دختر حبیبم، شفاعت شما را کرده است، چرا درنگ کردید؟ نگاهتان به کجاست؟ می‌گویند: پروردگارا، دوست داریم قدر و منزلت ما در چنین روزی شناخته شود. خداوند می‌فرماید: ای دوستان من، باز گردید و ببینید چه کسی شما را به خاطر دوستی فاطمه دوست داشت؟ ببینید چه کسی به خاطر دوستی فاطمه(س) به شما غذا داد؟ ببینید چه کسی شما را به خاطر دوستی فاطمه(س) جرعه‌ای نوشاند؟ ببینید چه کسی به خاطر دوستی فاطمه(س) غیبتی را از شما بازگرداند؟ دستش را بگیرید و به بهشت واردش کنید.
