قدرت نمائى حق در خلقت انسان

و اما انسان: پس این خود ظاهر است که: اول او قطره آبى بود گندیده که در تمام‏اجزاى بدن مستغرق بود و خداوند حکیم از حکمت‏بالغه محبتى میان مرد و زن قرارداد، و به کمند شهوت ایشان را به جانب مجامعت کشید تا به حرکت «وقاعیه‏» (1) نطفه ازمواضع مستغرقه، مستخرج شود.و آلت رجولیت را قوه دفع، و رحم زن را قوه جذب‏عطا کرد تا نطفه مرد را به جانب خود جذب نمود و با منى زن ممزوج شده و در رحم‏قرار گرفت.

و گاه باشد که: مزاج زن را قوتى تام، قریب به قوت ذکوریت‏بوده، مزاج جگرش راحرارتى کامل باشد، و منى که از کلیه راست جدا شود حرارت آن اشد از آنچه از کلیه‏چپ منفصل مى‏شود بوده باشد، به نوعى که آثار نطفه مرد از آن به ظهور رسد، و قائم مقام نطفه مرد شود و منفصل از کلیه چپ به جاى نطفه زن شود.و رحم در جذب وامساک، قوى باشد.در این صورت هم ممکن است که هر گاه از خارج هم قوتى به زن‏رسد، از نطفه او به تنهائى فرزند متکون گردد.همچنان که مریم بتول - علیها السلام - که‏بعد از آنکه روح القدس خود را در نزد او به صورت بشرى متمثل کرد، و امدادروحانى از او به جمیع قوایش رسید، حضرت مسیح - علیه السلام - به وجود آمد.

و بالجمله، بعد از استقرار نطفه مرد در رحم زن و ملصق شدن (2) آن به رحم، مانندخمیر که بر تنور زده شود، شروع به خلق جنین شود.پس خداى تعالى خون حیض را ازدفع شدن منع فرموده، و نطفه بى‏شعور را قوه داد، تا خون را از اعماق عروق به جانب‏خود کشیده، تا نقطه‏هاى دمویه (3) در آن ظاهر گشته و علقه (4) گردید.و بعد از آن، سرخى‏آن بیشتر و ظاهرتر گشت، تا شبیه به خون بسته شد، و باد گرمى در آن به هیجان آمده‏مضغه (5) شد.

پس، خالق بى‏چون، به قدرت کامله خود نشان جوارح و اعضاء در آن پیدا، و هیئت‏شکل و صورت در آن هویدا گردانید.و با وجود تشابه اجزاى آن، آن را به امورمختلفه، از رگ و پى و استخوان و گوشت و پیه و پوست منقسم کرد، و در آن اعضاى‏مختلف الشکل را ظاهر کرد، سر را مستدیر گردانید، و چشم و گوش و دهان و بینى وسایر منفذها را شکافت، و دست و پا را کشید و از براى هر یک پنج انگشت‏خلق فرمودهر انگشتى را سر انگشتى و ناخنى مقرر فرمود.و در باطن آن دماغ و دل و جگر وسپرز و شش و معده و رحم و مثانه و روده‏ها و غیر اینها، از اعضاء که هر یکى را هیئتى‏خاص و شکلى مخصوص است ایجاد نمود، و هر کدام را شغلى معین و عملى مشخص‏داد، و در جمیع این احوال در ظلمت رحم در کیسه‏اى محبوس، و به خون حیض فرورفته، و کفهاى دست‏بر دو طرف روى، و مرفقها بر تهیگاه نهاده، و دو زانوى خود را برسینه جمع کرده و زنخدان (6) را بر سر زانو گذاشته، و نافش به ناف مادر متصل و از آن‏غذا مى‏مکد.و پسر را روى به جانب پشت مادر، و دختر را روى به جانب روى مادر،نه او را از این نقشهاى بدیع که بر او وارد مى‏شود خبر، و نه پدر و مادر را اطلاعى، نه‏در اندرون نقاشى پیدا، و نه در بیرون مصورى هویدا، و زبان حال جنین در این حال باخداوند متعال به این مقال گویاست:

بالاتر از آنى که بگویم چون کن‏××× خواهى جگرم بسوز و خواهى خون کن

‏من صورتم و زخود ندارم خبرى‏××× نقاش توئى عیب مرا بیرون کن

××××××

پاورقی:1-. مؤنث وقاع: همبستر شدن

2. چسبیدن.

3. خونى.

4. خون بسته شده.

5. پاره از گوشت.

6. چانه

7-کتاب معراج السعاده-ملااحمدنراقی