بانگ رحیل

گواهان آدمیان

خداوند به آدمى مى فرماید:

یَابْنَ آدَمَ!

1.مَلا ئِکَتی یَتَعاقَبُونَ بِالَّیْلِ وَالنَّهارِ لِیَکْتُبُوا عَلَیْکَ ما تَقُولُ وَ تَفْعَلُ مِنْ قَلیلِکَ وَکَثیرِکَ.

2. فَالسَّماءُ تَشْهَدُ بِما رَأَتْ مِنْکَ.

3. وَالأَْرْضُ تَشْهَدُ عَلَیْکَ بِما عَمِلْتَ عَلى ظَهْرِها.

4. وَالشَّمْسُ وَالْقَمَرُ وَالنُّجُومُ یَشْهَدْنَ عَلَیْکَ بِما تَقُولُ وَ تَفْعَلُ.

5. وَ أَنَا مُطَّلِعٌ عَلى مَخْفیّاتِ خَطَراتِ قَلْبِکَ.

6. وَ لا تَغْفَلْ عَنْ نَفْسِکَ.

7. فَإِنَّ لَکَ فِی الْمَوْتِ شُغْلٌ شاغِلٌ.

8. وَ عَنْ قَلیل أَنْتَ راحِلٌ.

9. وَ کُلُّ ما قَدَّمْتَهُ مِنَ الْخَیْرِ وَالشَّرِ حاصِلٌ بِلا زیادَة وَ نُقْصان.

10. وَ تَسْتَوفی غَداً ما کُنْتَ فاعِ.

اى فرزندآدم!

1. فرشتگانم [که مأموران منند]، شب و روز در پى تواَند و مراقب اعمال تو، تا آن چه را مى گویى و انجام مى دهى، چه کم و چه زیاد، بنویسند.

2. و آسمان ـ نیزـ آنچه از تو ببیند، شهادت مى دهد.

3. و زمین ـ هم ـ به آنچه روى آن انجام مى دهى گواهى مى دهد.

4. و خورشید و ماه و ستارگان ـ نیزـ بر گفتار و کردارت گواهند.

5. و من ـ خود ـ بر اندیشه هاى پنهانى قلبت آگاهم.

6. و [اکنون که چنین است و گواهان گوناگون احاطه ات کرده اند و همگى مراقب تواَند، پس] خودت ـ نیزـ از خویشتن غافل مباش.

7. زیرا مرگ [در پیش است] و گرفتارى فراوان در انتظار تو است [و به توشه بسیار نیازمندى].

8. و هنگامه کوچ و رحلت تو نزدیک است.

9. و آنچه را از پیش فرستاده اى، چه نیکى و چه بدى، بى کم و کاست، آماده است.

10. و فردا[در آینده اى نزدیک]ی آنچه را عمل کرده اى کام درمى یابى.

ما آدمیان در جهانى زندگى مى کنیم که چشمانى تیزبین و همیشه بیدار، نظاره مان مى کنند و تمامى گفتار و رفتار و کردارمان را ـ با دقت و امانتـ ثبت و ضبط مى نمایند. پدیده هاى پیرامون ما، آیت ها و مأموران خداوندند و همگى سمیعند و بصیرند و هوشمند، گرچه با نامحرمان، خاموشند:

جملهْ اجزاء، در تحرّک، در سکون **ناطقان که: «إِنّا إلَیْهِ راجِعُون.»

جملهْ اجزاءِ زمین و آسمان **با تو مى گویند روزان و شبان:

«ما سمیعیم و بصیریم و هُشیم **با شما نامحرمان ما خامُشیم

خامشیم و نعره تکرارمان** مى رود تا پایتخت یارمان.»

چون شما سوى «جمادى» مى روید**آگه از جان «جمالى» کى شوید؟!

و هنگامه برپایى دادگاه عدل الهى، که پرونده هامان گشوده مى شود، حضور مى یابند و بر آنچه دیده و شنیده اند، گواهى مى دهند. و برتر از این همه، خودخداوند، نظاره گرمان است و علاوه بر اعمالمان، بر اندیشه هاى پنهان و موجه اى خفیفى که بر شیارهاى مغز و لایه هاى قلبمان مى گذرد نیز آگاه است و همه را به حساب مى آورد.

اللّه تویى، از دلم آگاه تویى **درمانده منم، دلیل هر راه تویى

گر مورچه اى دم زند اندر ته چاه **آگه زِ دَمِ مورچه در چاه تویى

به یاد داشتن این نظارت فراگیر، سبب هشیارى آدمى مى شود و او را از فرو افتادن در غفلتها و تباهی ها باز مى دارد.

******

از اوج آسمان – على اکبرمظاهرى