حبیب بن مظاهر اسدی

او از یاران پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله بود که در کوفه اقامت گزید و در روزگار خلافت امیرمؤمنان علیه‏السلام، آن امام را همراهی کرد و به عنوان یک یار خاص در تمام جنگ‏ها شرکت جست. حبیب از شخصیت‏های بزرگ کوفه بود که برای دعوت از امام حسین علیه‏السلام به ایشان نامه نوشت.چون مسلم بن عقیل وارد کوفه شد و در منزل مختار مأوای گرفت و شعیان نزد او رفتند. حبیب از کسانی بود که سخنانی کوتاه در حمایت از امام ایراد نمود.

حبیب به همراه مسلم بن عوسجه برای امام حسین علیه‏السلام از مردم کوفه بیعت ستاند و چون ابن‏زیاد وارد شهر کوفه شد و مردم را از اطراف سفیر امام پراکند، آن دو متواری شده، سپس مخفیانه خود را به امام حسین علیه‏السلام رساندند.

حبیب چون کمی‏یاران امام در کربلا را در برابر فراوانی سپاه دشمن دید، از آن حضرت درخواست کرد تا خود نزد قبیله بنی‏اسد رفته، از ایشان برای یاری امام کمک بجوید. حضرت به او اجازه داد.حبیب نزد قوم بنی‏اسد رفت و با ایشان سخن گفت؛ برخی برای حضور، اظهار تمایل کردند که با خبرچینی گروهی، تعداد بسیاری از سپاه ابن‏سعد در محل قبیله حاضر شده، با درگیری از حرکت آن جمع اندک ممانعت کردند. در آن حال، حبیب تنها به خیمه‏ی امام برگشت و ماجرا را برای حضرت بیان کرد.

در روز عاشورا حبیب فرمانده‏ی میسره (جناح چپ) سپاه بود و زهیر، فرماندهی میمنه را به عهده داشت.

چون دوست دیرین حبیب، مسلم بن عوسجه، به زمین افتاد، حبیب همراه امام به بالین مسلم رفت و به او گفت:

مسلم! افتادنت بر من سنگین است؛ مژده باد بر تو بهشت.

مسلم در حالی که به امام اشاره کرد، گفت: خدا تو را حمت کند. به تو سفارش می‏کنم که در کنارش جان دهی. حبیب در پاسخ گفت: به خدای کعبه، چنین خواهم کرد.

امام حسین علیه‏السلام چون برای ادای نماز ظهر از دشمن مهلت خواست،

حصین گفت: نماز از تو پذیرفته نمی‏شود. حبیب در پاسخ این گستاخی، لب به سخن گشود و بانگ زد: ای چهار پا (خر) از تو پذیرفته می‏شود و از آل‏رسول پذیرفته نمی‏شود؟ در آن حال، حصین به حبیب حمله کرد و او نیز به حصین حمله برد و ضربه‏ای به صورت اسب او زد و حصین را بر زمین افکند. یاران آن ستم پیشه، برای نجات او از معرکه مداخله کردند و حبیب نیز با دلیری بسیاری را کشت در آن حال، بدیل بن صریم، با شمشیر ضربه‏ای به حبیب زد و دیگری با سر نیزه بدو حمله برد و او را به زمین انداخت. حبیب چون می‏خواست برخیزد، حصین شمشیری بر سر او زد و او را به شهادت رساند. برخی بدیل بن صریم را قاتل حبیب می‏شمارند. کشته شدن حبیب، امام حسین علیه‏السلام را بسیار متأسف ساخت؛ زیرا او در نزد امام منزلتی والا داشت. آن حضرت فرمود: خودم و یاران مدافعم را به حساب خدا می‏گذارم.

حبیب هنگام شهادت 75 سال داشت.

××××××  

منبع:کتاب چهره هادرحماسه کربلا