درسهایی ازنهج البلاغه(2)

وقال علی علیه السلام ، وقَدسَمِعَ رجٌلاً یذم الدنیا : ایهِاالذامٌّ لِلدنیا ، المٌعتزٌّبِغٌرورِها...

ترجمه :امام علی (ع)شنید کسی ازدنیامذمت می کند فرمود: ای کسی که ازدنیا مذمت می کنی وبه حیله ی آن فریفته شده ای وبه نیرنگ های آن گول می خوری!

آیاگول دنیارا می خوری بعداز آن مذمت میکنی ! آیاتونسبت به دنیا خیانت کرده ای یا دنیا نسبت به تو؟ چه موقعی دنیا تورا سرگردان کرد ویا چه زمانی فریب داد؟

آیا ازطریق زیرخاک رفتن پدرانت ویادربسترخاک آرمیدن مادرانت تورا گول زد؟ بسیاری ازمریضان را بادستهای خود یاری وپرستاری نمودی،برای آنان درخواست شفا کردی ،از پزشکان برای سلامت آنان کمک گرفتی ، نه دوایت برای آنان اثرداشت ونه گریه ات . نه ترست برای آنان اثرداشت ونه اینکه به خواسته ی خوددرباره ی آنان رسیدی .

بانیرویی که داشتی نتوانستی مرگ را ازاودفع کنی . دنیا آن مریض را سرمشق توقرارداد وهلاکت اورا نابودی تووبازهم پندنگرفتی !

بدون تردید دنیا برای کسی که گفتارش را باور دارد خانه ی راستی است ، برای کسی که درک کند خانه ی ایمنی وسلامت است ،برای کسی که ازدنیا برای قیامت ذخیره می کندخانه ی ثروت است ، برای کسی که ازدنیا پند گیرد خانه ی موعظه است.

دنیا مسجدعاشقان خداست ، جای نمازگزاردن فرشتگان است ، فرودگاه وحی خداست ، تجارتخانه شایستگان است ،نیکوکاران ازدنیا رحمت خدا رابدست می آورند وسود آنان بهشت است . با این همه امتیازات کیست که ازدنیا مذمت می کند؟!

دنیا جدائی خویش را اعلام کرده ! درباره ی فراق خود فریاد زده ! ازمرگ خود وبستگان خبرداده ! دنیا با آشکارساختن بلای خود بوجود بلاء اعلام کرد ومردم را باخشنودی خود به خوشحالی علاقمندساخت .

دنیا شب را باتندرستی بسر می برد اما بامدادش فاجعه است آن هم برای توجه به کار های نیک ، ترس ازعذاب الهی ، خوف از معصیت خدا واعلام خطر به نافرمانی او .

باچنین وضعی ، روز ندامت پشیمانان ازآن مذمت می کنند وروز قیامت دیگران ازآن ستایش می نمایند ، زیرا دنیا به آنان پندداد پذیرفتند ، ازمرگ خبرداد قبول کردند ، آنان را موعظه کرد آنان هم شنیدند

وهمچنین امام میفرمایند: بدرستیکه برای خداوند فرشته ایست که همه روزه فریادمی زند:

برای مرگ بزائید ـ برای نابودی جمع کنید ـ برای خراب شدن ساختمان نمائید.