اطاعت و پیروی از فقها و عالمان ربانی  

«بِنَفْسی اَنْتَ مِنْ مُغَیِّبٍ لَمْ یَخْلُ مِنَّا، بِنَفْسی اَنْتَ مِنْ نازِحٍ ما نَزَحَ عَنَّا؛

جانم به فدای تو! غایب شده ای که بیرون از ما نیست، جانم به فدای تو! دور از وطنی که از ما دور نیست».    ( - دعای ندبه. )

«اِنْ غابَ عَنِ النَّاسِ شَخْصُهُ فی حالِ هُدْنَةٍ لَمْ یَغِبْ عَنْهُمْ مَثْبُوتُ عِلْمِهِ؛

 اگر چه در آرامش دوران غیبت، شخص او از دیدگان مردم پنهان است، اما دانش ثابت شده او از دیده بصیرت آنان پنهان نمی ماند».
هم او به حال مردم آگاه است و هم آگاهی های به ودیعت نهاده شده او در نزد مردم، حاضر است.
مردم اگر چه او را نمی بینند، اما فرمان هایش را می پذیرند.
و بدین گونه است که نقش فقیهان وارسته و به دور از هوی و هوسهای نفسانی - که نمایندگان امام زمان ( علیه السلام ) هستند - نمایان می گردد. ( - منتخب الاثر / ص 272. ).
مردم با فرمانبری از فقیهان، فرمان امام معصومِ خویش را اطاعت می کنند. زیرا امام صادق ( علیه السلام ) می فرماید:

«وَ اَمَّا مَنْ کانَ مِنَ الْفُقَهاء، صائِناً لَنِفْسِهِ، حافِظاً لِدینِهِ، مُخالِفاً عَلی هَواه، مُطیعاً لِاَمْرِ مَوْلاهُ فَلِلْعَوامِ اَنْ یُقَلِّدُوه؛

 هر کس از فقیهان که نگهدارنده دین و نگاهبان جان و مخالف هوای نفس خود و اطاعت کننده فرمان مولای خویش باشد، بر مردم است که از او تقلید و تبعیّت کنند»( - بحارالانوار / ج 2 / ص 88. ).
و هم او شیعیانش را واننهاده و رها نساخته، بلکه تکلیف شان را در دریافت احکامِ دین و مسائل زندگی روشن و مشخص نموده است، در توقیعی که برای یکی از عالمان ربانی صادر شده می فرماید:

«وَ اَمَّا الْحَوادِثُ الْواقِعَة فَارْجِعُوا فیها اِلی رُواةِ حَدیثِنا فَاِنَّهُمْ حُجَّتی عَلَیْکُم وَ اَنَا حُجَّةُاللَّهِ عَلَیْهِم؛

در پیشامدهای روزگار به راویان حدیث ما مراجعه کنید، زیرا آنان حجت من بر شما هستند و من حجت خدا بر آنانم». ( - همان / ج 53 / ص 181. )
با چنین دیدگاهی است که « ولایت فقیه» استمرار دهنده خط امامت امام زمان ( علیه السلام ) و پاس دارنده مرزهای ولایت آن بزرگوار، و منعکس کننده فرمایشات و فرمان های او به پیروان و ارادتمندان او است.