وصایای امام (ره) در بیمارستان به مقام معظم رهبری
آنچه در پی می‌آید خاطرهای از رهبر معظم انقلاب اسلامی آیت‌الله خامنه‌ای درباره
توصیه امام خمینی(ره) به ایشان است؛ توصیهای که همچنان برای امروز ما درس
آموز است:
بهارسال 1365،روزى راکه امام(ره)دربستربیمارى بودند،فراموش نمى‌کنم.ایشان
دچارناراحتى قلبى شده بودندوتقریباً ده، پانزده روزى دربستربیمارى بودند.
در آن زمان من در تهران نبودم. آقاى حاج احمد آقا به من تلفن کردند و گفتند
سریعاً به آن‌جا بیایید؛ فهمیدم که براى امام(ره) مسأله‌اى رخ داده است. آناً حرکت
کردم و پس ازچندساعت طى مسیر،خود را به تهران رساندم. اولین نفرازمسؤولان
کشوربودم که شایدحدودده ساعت پس ازبروزحادثه،بالاى سرایشان حاضرشدم.
خدمت امام(ره) رفتم و هنگامى که نزدیک تخت ایشان رسیدم، منقلب شدم
و نتوانستم خودم را نگهدارم و گریه کردم. ایشان تلطف فرمودند و با محبت
نگاه کردند. بعد چند جمله گفتند که چون کوتاه بود، به ذهنم سپردم؛ بیرون آمدم
و آنها را نوشتم.
در آن لحظاتی که امام(ره) ناراحتى قلبى پیدا کرده بودند، ایشان انتظار و آمادگى
براى بروز احتمالى حادثه را داشتند، بنابراین مهمترین حرفى که در ذهن ایشان
بود، قاعدتاً مى‌باید در آن لحظه‌ى حساس به ما مى‌گفتند. ایشان فرمودند:
«قوى باشید، احساس ضعف نکنید، به خدا متکى باشید، «اشدّاء على الکفّار رحماء
بینهم» باشید، و اگر با هم بودید، هیچ‌کس نمى‌تواند به شما آسیبى برساند».
به نظرمن،وصیت سى‌صفحه‌ای امام(ره) مى‌توانددرهمین چندجمله خلاصه شود.
