مصلح کل - قطره ای ازدریا

»» مصلح کل

مصلح کل

ای که در حسن کسی همسر و همتای تو نیست‏ *** جلوه‏ی ماه فلک چون رخ زیبای تو نیست‏

سرو افراخته چون قامت رعنای تو نیست‏ *** کیست آنکو به جهان واله و شیدای تو نیست‏

گرچه پنهان ز نظر روی نکوی تو بود

چشم ارباب بصیرت همه سوی تو بود

آتش عشق تو در سینه نهفتن تا کی‏ ***همه شب از غم هجر تو نخفتن تا کی‏

طعنه ز اغیار تو این یار شنفتن تا کی‏ *** روی نادیده و اوصاف تو گفتن تا کی‏

چهره بگشای که رخسار تو دیدن دارد

سخن از لعل تو ای دوست شنیدن دارد

اگر ای مه ز ره مهر بیائی چه شود *** نظری جانب عشاق نمائی چه شود

غنچه‏ی لب به تکلم بگشائی چه شود ***همچو بلبل به چمن نغمه‏سرائی چه شود

بی گل روی تو گلزار ندارد رونق‏

از صفای تو صفا یافته گیتی الحق‏

دل بود شیفته‏ی طره مویت ای دوست‏ ***چشم ما، هست شب و روز به سویت ای دوست‏

  جان به لب آمده از دوری رویت ای دوست‏ ***کس نیاورد خبر از سر کویت ای دوست‏

                       ره نبردیم به کوی تو و خون شد دل ما

                       رفت بر باد فنا از غم تو حاصل ما

خاطر ما ز فراق تو پریشان تا چند *** دوستان از غم تو بی‏سر و سامان تا چند

خانه‏ی دل بود از هجر تو ویران تا چند *** در پس پرده‏ی غیبت شده پنهان تا چند

                     پرده ای ماه فروزنده ز رخسار فکن‏

                     تا جهان را کنی از نور جمالت روشن‏

   ما همه عاشق دلداده و جانانه توئی‏ *** رهبر مردم آزاده و فرزانه توئی‏

صدف دین خدا را در یکدانه توئی‏ *** قدمی رنجه نما صاحب این خانه توئی‏

                  خانه‏ی صبر ز هجران تو گردید خراب‏

                  از ره لطف و کرم منتظران را دریاب‏

    سوی ما کن نظری از پی دل داری ما ***که کند غیر تو از مهر و وفا یاری ما

  تا تو از لطف نیایی به هوا داری ما ***که دهد خاتمه آخر به گرفتاری ما

                   ما همه منتظر مقدم فرخنده‏ی تو

                   تا ببینیم مگر چهره‏ی تابنده‏ی تو

   ما همه بنده توئی صاحب ما سرور ما *** نبود جز تو کسی قائد ما رهبر ما

چون توئی در همه جا حامی ما یاور ما ***در پناه تو بود ملت ما کشور ما

                   سایه لطف تو تا بر سر احباب بود

                    دل ز مهر تو چو خورشید جهانتاب بود

   روی زیبای تو ای دوست ندیدیم آخر ***گلی از گلشن وصل تو نچیدیم آخر

نغمه‏ی روح فزایت نشنیدیم آخر *** چون هلال از غمت ای ماه خمیدیم آخر

                     روز ما تیره تر از شب بود از دوری تو

                     زده آتش به دل ما غم مستوری تو

شب تار همه را ماه دل افروز توئی‏ ***عارفان را بخدا معرفت آموز توئی‏

داور و دادرس و دادگر امروز توئی‏ ***مصلح کل توئی و بر همه پیروز توئی‏

                      هر که آزاده و دانشور و صاحبنظر است‏

                    بهر اصلاح جهان منتظر منتظر است‏

شعراز:غلامرضاقدسی مشهدی