احترام به عزاداران امام حسین(ع)

 «امام حسین به خادم فرمودند: امشب عزیزترین میهمان مرا از حرم بیرون کردی»

 آقای حاج سید عبدالرسول خادم، این قضیه را از سید عبدالحسین، کلیددار حضرت سیدالشهداء علیه‏السلام و پدر کلیددار فعلی نقل فرمود:

 مرحوم سید عبدالحسین شبی در حرم مطهر می‏بیند که عربی با پای برهنه و خون آلود، پای خونین و کثیف خود را به ضریح زده است و عرض حال می‏کند. آن مرحوم او را نهیب می‏دهد و بالاخره امر می‏کند که او را از حرم بیرون نمایند!

 در حال بیرون رفتن، آن عرب رو به ضریح حضرت امام حسین علیه‏السلام کرد و گفت: یا حسین، من گمان می‏کردم که اینجا خانه‏ی شما است، اما حالا معلوم شد که خانه‏ی شخص دیگری است، و سپس با حال منقلب از حرم بیرون رفت.

 در همان شب، آن مرحوم در خواب می‏بیند که حضرت امام حسین علیه‏السلام روی منبر در صحن مقدس تشریف دارند و ارواح مؤمنین در خدمت ایشان هستند و حضرت از خادم خود شکایت می‏کنند. کلیددار می‏ایستد و عرض می‏کند: یا جداه! مگر چه خلاف ادبی از ما صادر شده است؟

 حضرت علیه‏السلام می‏فرمایند: امشب عزیزترین مهمان مرا از حرم من، با زجر بیرون کردی و من از تو راضی نیستم و خدا هم از تو راضی نیست! مگر اینکه او را راضی کنی. عرض می‏کند: یا جداه، او را نمی‏شناسم و نمی‏دانم کجاست؟

 حضرت فرمودند: الان در خان حسین پاشا (نزدیک خیمه‏گاه) خوابیده است و دیشب به حرم ما آمده بود، زیرا او را با ما کاری بود که برایش انجام دادیم! حاجت او شفای فرزند مفلوجش بود. او فردا همراه با قبیله‏اش می‏آید. پس تو از آنان استقبال کن.

 چون سید عبدالحسین بیدار می‏شود، با چند از خادمها به سوی «خان حسین پاشا» می‏رود و آن غریب را در همانجا که حضرت فرمودند، می‏یابد و دستش را می‏بوسد و او را با احترام به خانه‏ی خود می‏آورد و از او به خوبی پذیرایی می‏نماید.

 فردا هم به اتفاق سی نفر از خدام به استقبال می‏رود، چون مقداری راه می‏رود، می‏بیند که جمعی هوسه کنان (شادی کنان) می‏آیند و آن بچه‏ی مفلوج را که شفا یافته بود، همراه خود آورده‏اند و به اتفاق به حرم مطهر آقا امام حسین علیه‏السلام مشرف می‏شوند. [1] .

 ×××××

 پاورقی:1-داستانهای شگفت،ص237---کرامات الحسینیه،ج1،ص80