بانگ رحیل!
بیهوده تان نیافریده ام!
خداوند رحمان به آدمیان مى فرماید:
یَابْنَ آدَمَ!
1. إِنی لَمْ أَخْلُقْکُمْ عَبَثاً.
2. وَ لا جَعَلْتُکُمْ سُدًى.
3. وَ لا أَنَا بِغافِل عَمّا تَعْمَلُونَ.
4. وَ أَنَّکُمْ لَنْ تَنالُوا ما عِندی إِلاّ بِالصَّبْرِ عَلى ما تَکْرَهوُنَ فی طَلَبِ رِضائی.
5. وَ الصَّبْرُ عَلى طاعَتی أَیْسَرُ عَلَیْکُمْ مِنَ الصَّبْرِعَلى حَرِّ النّارِ.
6. وَ عَذابُ الدُّنْیا أَیْسَرُ عَلَیْکُمْ مِنْ عَذابِ الاْ خِرَةِ.
اى فرزندان آدم!
1. من شمایان را بیهوده نیافریده ام.
2. و به حال خود رهایتان نکرده ام.
3. و من از آنچه مى کنید غافل نیستم.
4. و شمایان به آنچه نزد من [از رحمت و نعمت] است نمى رسید، مگر با شکیبایى بر ناگواریها در راه طلب رضاى من.
5. و شکیبایى بر طاعت من برایتان آسانتر است از تحمّل سوزندگى آتش دوزخ.
6. و ناگواریهاى این جهان بر شمایان آسانتر است از عذاب جهان دیگر.
چگونگى نگرش آدمى به«جهان»و«انسان» و نوع جهانبینى او، بر رفتار وى تأثیرى ژرف دارد. «هدفمند» دانستن نظام آفرینش و حکیم و عادل دانستن آفریدگار جهان و انسان، بازتابى آشکار در حیات آدمى دارد و به هدفمندى زندگى او مى انجامد و اعمال و کردار وى را اعتدال و انسجام مى بخشد.
و نیز، خداوند را ناظر بر رفتار و گفتار و حتّى اندیشه و افکار خویش دانستن و همواره او را مراقب خود یافتن، آثار خجسته اى را ثمر مى دهد; که «پارسایى» یکى از نمودهاى فرخنده این بینش عقلى و ایمان قلبى است. و همچنین، امید بستن به رحمت بى منتهاى الهى و خوف و خشیت داشتن از کیفر و عذاب تحمّل ناپذیر او، و آنگاه تلاش و استقامت براى تحصیل آن رحمت و گریز از این کیفر، از عوامل مهمّى هستند که حیاتى سعادتمند و فرحناک را براى آدمیان به ارمغان مى آورند.
بگشاى درى، که درْگشاینده تویى **بنماى رهى، که ره نماینده تویى
من دست به هیچ دستگیرى ندهم کایشان همه فانى اند و پاینده تویى
******
از اوج آسمان – على اکبرمظاهرى
بیهوده تان نیافریده ام!
خداوند رحمان به آدمیان مى فرماید:
یَابْنَ آدَمَ!
1. إِنی لَمْ أَخْلُقْکُمْ عَبَثاً.
2. وَ لا جَعَلْتُکُمْ سُدًى.3. وَ لا أَنَا بِغافِل عَمّا تَعْمَلُونَ.
4. وَ أَنَّکُمْ لَنْ تَنالُوا ما عِندی إِلاّ بِالصَّبْرِ عَلى ما تَکْرَهوُنَ فی طَلَبِ رِضائی.
5. وَ الصَّبْرُ عَلى طاعَتی أَیْسَرُ عَلَیْکُمْ مِنَ الصَّبْرِعَلى حَرِّ النّارِ.
6. وَ عَذابُ الدُّنْیا أَیْسَرُ عَلَیْکُمْ مِنْ عَذابِ الاْخِرَةِ.
اى فرزندان آدم !
1. من شمایان را بیهوده نیافریده ام.
2. و به حال خود رهایتان نکرده ام.
3. و من از آنچه مى کنید غافل نیستم.
4. و شمایان به آنچه نزد من [از رحمت و نعمت] است نمى رسید، مگر با شکیبایى بر ناگواریها در راه طلب رضاى من.
5. و شکیبایى بر طاعت من برایتان آسانتر است از تحمّل سوزندگى آتش دوزخ.
6. و ناگواریهاى این جهان بر شمایان آسانتر است از عذاب جهان دیگر.
چگونگى نگرش آدمى به«جهان»و«انسان» و نوع جهانبینى او، بر رفتار وى تأثیرى ژرف دارد. «هدفمند» دانستن نظام آفرینش و حکیم و عادل دانستن آفریدگار جهان و انسان، بازتابى آشکار در حیات آدمى دارد و به هدفمندى زندگى او مى انجامد و اعمال و کردار وى را اعتدال و انسجام مى بخشد.
و نیز، خداوند را ناظر بر رفتار و گفتار و حتّى اندیشه و افکار خویش دانستن و همواره او را مراقب خود یافتن، آثار خجسته اى را ثمر مى دهد; که «پارسایى» یکى از نمودهاى فرخنده این بینش عقلى و ایمان قلبى است. و همچنین، امید بستن به رحمت بى منتهاى الهى و خوف و خشیت داشتن از کیفر و عذاب تحمّل ناپذیر او، و آنگاه تلاش و استقامت براى تحصیل آن رحمت و گریز از این کیفر، از عوامل مهمّى هستند که حیاتى سعادتمند و فرحناک را براى آدمیان به ارمغان مى آورند.
بگشاى درى، که درْگشاینده تویى ×× بنماى رهى، که ره نماینده تویى
من دست به هیچ دستگیرى ندهم ××کایشان همه فانى اند و پاینده تویى
