کشته شدن شیطان بدست امام زمان(عجل الله تعالی فرجه الشریف)

امام صادق (علیه السلام ) فرمود: وقتى که حضرت قائم (علیه السلام ) ظهور کند   (از مکه ) به کوفه مى آید و در مسجد کوفه (که یاران سلحشور اطرافش را گرفته اند) شیطان به حضور آنحضرت مى رسد و زانوى (عجز) به زمین مى زند و مى گوید:

یا ویله من هذا الیوم :«اى واى از این روز ».
آنگاه امام زمان (علیه السلام ) موى پیشانى شیطان را گرفته و گردنش را مى زند و او را به هلاکت مى رساند، و این روز، همان روز«وقت معلوم « است (که در آیه 37 و 38 سوره حجر آمده : خداوند تا روز «وقت معلوم» به شیطان مهلت مى دهد).

×××××××

پاورقی:1-اثباة الهداة ج 7 ص 101

حدیث غدیر

حدثنا عبدالله حدثنی ابی‏ثنا ابوالنضر محمد بن طلحه عن الاعمش عن عطیه العوفی عن ابی‏سعید الخدری عن النبی صلی الله علیه و آله و سلم قال: انی اوشک ان ادعی فاجیب و انی تارک فیکم الثقلین کتاب الله عز و جل و عترتی کتاب الله حبل ممدود من السماء الی الارض و عترتی اهل بیتی و ان اللطیف الخبیر اخبرنی انهما لن یفترقا حتی یردا علی الحوض فانظرونی بم تخلفونی فیهما.[1] .

«پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم فرمود: به زودی از سوی حق دعوت خواهم شد و اجابت می‏کنم، من در میان شما دو گوهر گرانبها بر جای می‏گذارم، کتاب خدا و عترت خویش، کتاب خدا ریسمانی کشیده از آسمان به زمین است. و عترتم اهل‏بیت من است.

خدای لطیف و دانا به من خبر داد که این دو، تا کنار حوض از یکدیگر جدا نمی‏شوند، بنگرید با آنها چگونه رفتار می‏کنید».

در برخی منابع اهل سنت «کتاب الله و سنتی» آمده است. در کنزالعمال 20 حدیث به این مضمون نقل شده [2] . که از میان آنها چهار حدیث «سنتی» یا «سنه نبیه» دارد. سه حدیث را ابوهریره نقل کرده که در یک مورد گفته:(ابونصر السجزی فی الابانه و قال غریب جدا عن ابی‏هریره). و حدیث چهارم از ابن‏عباس نقل شده است.

لیکن این دو طایفه تعارضی ندارند، پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم کتاب خدا و عترت و سنت خود را به یادگار گذاشت و مردم را به حفظ و نگهداری از آنها توصیه نمود.

·         به تعبیر عالمان اصول، اینها دو مضمون مثبت هستند که در کنار یکدیگر قابل جمع‏اند.

نحوه‏ی استدلال به این حدیث شریف آن است که پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم عترت و اهل‏بیت خود را همتای قرآن قرار داد. و فرمود آنها از یکدیگر جدا نمی‏شوند و راه نجات مسلمانان در تمسک جستن به این دو گوهر گرانبها است.

همه می‏دانند که قرآن دارای اوصافی از قبیل: نور، شفاء، رحمت، تبیان، بیان، فصل الخطاب، موعظه، هدایت و... می‏باشد، اگر همتا و قرین قرآن دارای این ویژگیها نباشد چگونه معقول و روا است که عدل قرآن قرار گیرد و راه نجات شود ؟! مگر نور با ظلمت می‏توانند صراط حق شوند ؟ مگر تبیان و بیان و قرینی که چنین نیست توان هدایت دارند ؟ مگر هادی و مضل می‏توانند هدایت کنند ؟

بنابراین از این قرین قرار دادن استفاده می‏شود که: همانگونه که کتاب الهی حجت بر خلق است، عترت و اهل‏بیت رسول‏خدا صلی الله علیه و آله و سلم نیز حجت بر خلق می‏باشند و کلام و فعل آنان دلیل و سند برای مسلمین است.

به طور یقین از مصادیق اهل‏بیت در این حدیث شریف، حضرت علی علیه‏السلام است که در واقعه غدیر به مقام خلافت و ولایت منصوب شد. و اگر حجیت فعل و سخن یک امام و پیشوا ثابت شد، حجیت سنت دیگر پیشوایان را می‏توان از گفته‏های او ثابت کرد. گرچه در سخنان پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم نام دیگر امامان علیهم‏السلام نیز آمده است.

این فراز از حدیث از جهت محتوا و دلالت مانند این حدیث شریف پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم است که: اخبرنا محمد بن عبدالله الحفید ثنا احمد بن محمد بن نصر ثنا عمرو بن طلحه القناد الثقه المامون ثنا علی بن هاشم بن البرید عن ابیه قال حدثنی ابوسعید التمیمی عن ابی‏ثابت مولی ابی‏ذر قال کنت مع علی علیه‏السلام.... قال صلی الله علیه و آله و سلم: علی مع القرآن و القرآن مع علی لن یفترقا حتی یردا علی الحوض.[3] . قال الحاکم: هذا صحیح الاسناد.

«پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم فرمود: علی علیه‏السلام همراه قرآن است و قرآن با علی علیه‏السلام است، این دو، تا کنار حوض از یکدیگر جدا نمی‏شوند ».

×××××××

پاورقی:1-مسنداحمد،ج3،ص14و17،ج4،ص367و371- السنن الکبری،ج2،ص148وج7،ص30وج10،ص114

2- کنزالعمال،ج1،ص185-188،ش943-955وص172-173،ش870-876

3- المستدرک ،ج2،ص124

چشم هایى که نمى گریند

قال الباقر(علیه السلام)
«کُلُّ عَیْن باکِیَةٌ یَوْمَ الْقِیمةِ غَیْرُ ثَلاث: عَیْن سَهِرَتْ فى سَبیلِ اللّهِ وَ عَیْن فاضَتْ مِنْ خَشْیَهِ اللّهِ، وَ عَیْنِ غُضَّتْ عَنْ مَحارِمِ اللّهِ.»:
هر چشمى روز قیامت گریان است، جز سه چشم:

1ـ چشمى که در راه خدا شب را بیدار باشد.

2ـ چشمى که از ترس خدا گریان شود.

3ـ و چشمى که از محرّمات الهى بسته شود.

                     درخواست‌های حضرت موسی ع و شب قدر

وسائل‏الشیعة ج : 8 ص : 20/ عَنِ النَّبِیِّ ص قَالَ قَالَ مُوسَى

إِلَهِی أُرِیدُ قُرْبَکَ: قَالَ قُرْبِی لِمَنِ اسْتَیْقَظَ لَیْلَةَ الْقَدْرِ

قَالَ إِلَهِی أُرِیدُ رَحْمَتَکَ:   قَالَ رَحْمَتِی لِمَنْ رَحِمَ الْمَسَاکِینَ لَیْلَةَ الْقَدْرِ

قَالَ إِلَهِی أُرِیدُ الْجَوَازَ عَلَى الصِّرَاطِ: قَالَ ذَلِکَ لِمَنْ تَصَدَّقَ بِصَدَقَةٍ لَیْلَةَ الْقَدْرِ

قَالَ إِلَهِی أُرِیدُ مِنْ أَشْجَارِالْجَنَّةِ وَثِمَارِهَا:قَالَ ذَلِکَ لِمَنْ سَبَّحَ تَسْبِیحَةً فِی لَیْلَةِ الْقَدْرِ

قَالَ إِلَهِی أُرِیدُ النَّجَاةَ مِنَ النَّارِ: قَالَ ذَلِکَ لِمَنِ اسْتَغْفَرَ فِی لَیْلَةِ الْقَدْرِ

قَالَ إِلَهِی أُرِیدُ رِضَاکَ: قَالَ رِضَایَ لِمَنْ صَلَّى رَکْعَتَیْنِ فِی لَیْلَةِ الْقَدْرِ

ترجمه:

- خداوندا! مى‏خواهم به تو نزدیک شوم.فرمود: قرب من از آن کسى است که شب قدر بیدار شود،

- گفت: خداوندا! رحمتت را مى‏خواهم. فرمود: رحمتم از آن کسى است که در شب قدر به مسکینان رحمت کند

- گفت: خداوندا! جواز گذشتن از صراط را از تو مى‏خواهم .فرمود: آن، از آن کسى است که در شب قدر صدقه‏اى بدهد.

- گفت‏خداوندا! از درختان بهشت و از میوه‏هایش مى‏خواهم .فرمود: آنها از آن کسى است که در شب قدر تسبیحش را انجام دهد

- گفت: خداوندا! رهایى از جهنم را مى‏خواهم، فرمود: آن، از آن کسى است که در شب قدر استغفار کند

- گفت‏خداوندا خشنودى تو را مى‏خواهم، فرمود: خشنودى من از آن کسى است که در شب قدر دو رکعت نماز بگذارد.

حدیث امام رضا(ع)به اباصلت درآخرماه شعبان

 امام رضا ع می فرمایند: 

هر که سه روز از روزهای آخر ماه شعبان را روزه بگیرد و به ماه مبارک رمضان وصل کند خداوند ثواب دو ماه روزه ی متوالی برای وی مینویسد.

ابوالصلت هروی روایت کرده است که در جمعه آخر ماه شعبان به خدمت امام رضا ع رفتم،حضرت فرمود:

ای ابوالصلت اکثر ماه شعبان رفت و این جمعه ی آخر آن است پس تدارک و تلافی کن در آنچه از این ماه مانده است،دعا و استغفار بسیار بکن، و تلاوت قرآن بسیار بکن، و توبه کن بسوی خدا از گناهان خود تا آنکه چون ماه مبارک درآید خالص گردانیده باشی خود را از برای خدا،مگذار در گردن خود امانت و حق کسی را مگر آنکه ادا کنی،مگذار در دل خود کینه کسی را مگر آنکه بیرون کنی و مگذار گناهی را که می کرده ای مگر آن که ترک کنی و از خدا بترس و توکل کن بر خدا در پنهان و آشکار امور خود و هر که بر خدا توکل کند خدا برای او بس است .